Hayallerim belki de sağlıyor ayakta kalmamı. Her gece hayal kurarım olmak istediğim karakterlere can veririm hayallerimde. öyle cesurumdur ki hayal kurarken nasıl olsa kimse bozamaycak bu hayelleri. Kimse müdahale edemeyecek, kimse bilemeyecek. Hayallerimin sonu hiç gelmez, uykuya yenik düşerim. Belki de sonları sevmeyişimdendir uyumalarım.
Hayatı hiç bir zaman mantığımla yaşayamadım zaten yaşamaya da niyetim yok. Elbet en kötü anlarda bile beni kurtaracak can simidi hayallerim vardır. Ama şunu da gördüm hayallerim elbet can buluyor. Belki seneler alıyor ama can veriyorum o karakterlere. Belki de hayal kurdukça daha çok çabalıyorum. Daha kimse yok edemedi bir hayalimi. Sanırım olmayacağını bildiklerimin hayalini kurmaktan hep kaçtım. Hayaller de bile mantıklı olabilmek.. Bana özgü bir durum olmalı...
Yoksa geçek hayatta umduklarını bulamayanların bir kaçış noktası mı hayal ettikleri? Belki de.. Ama ne olursa olsun hayata bağlayıcı, düşünürken tebessüm ettirici, az da olsa umut verici, yaşama bağlayıcı. Belki de insan oğlunun en saf yönü, en el değmemiş, en mahrem.. En yaşanılası, en vazgeçilmezi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder