Şimdi alışmak lazım yeni durumlara. Hayatından çıkışına bir insanın. Aslında 'git' derken nedense hiç acı çekmiyorsun. Peki ya gittikten sonra? İşte o zaman anlıyorsun o 3 harfin yarattığı acıyı. Yanında olmasını istiyorsun, ama yok. Keşke zamanı geri alabilsem diyorun, ama imkansız. İşte o zaman bir melankoli sarıyor seni.
En sevdğiniz şarkılar defalarca çalıyor bilgisayarında. Yaşanılan güzelliklerin tanığı fotoğraflar sarıyor dört bir yanı. En sevdiğiniz filmler izleniyor en baştan. Yazılan yazılar ortaya çıkıyor. Şimdi anlam buluyor yazılanlar. Her harf yeni bir acıya dönüşüyor, engel olamıyorsun. Hele aynı gökyüzüne birlikte bakamamak, yürüyememek aynı yolları yan yana.. Kendini yalnız hissetmek, yapayalnız,savunmasız..
Her gün biraz daha azalacak bu melankoli.. Hayat yeni melankolik durumlar yaratacak. Belki tekrar tekrar yaşanacak aynı duygular. Peki bu en güçlü duygu unutulacak mı? unutulmayacak.. Her yeni duygu kaybedilen eski duyguları hatırlattığı için sahiplenecek. Ta ki en benzeyen duygular bulunana kadar. Şanslı olanlar yaşayacak yeniden aşkın o vazgeçilmez yüzünü.. Peki ya duygulara küsenler? İşte onlar ömür boyu melankolik kalacak. Anıların tozlanmış raflarını silerek yeni baştan tozlar biriktirecek yüreğinde...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder