Yeni bir güne merhaba demeyeli uzun bir süre oluyor. Her sabah kaçıyordum kendimden. Ne kadar uzağa gidersem o kadar iyi benim için. Gücüm yoktu ki kendime, güne merhaba demeye.
Merhaba yeni gün. Bu sefer kaçmıyorum senden. Yaşayacaklarına hazırlıklıyım. Aldım gardımı, topladım tüm gücümü. Ne yaparsan yap bu sefer pes etmeyeceğim. Korktun sanırım benden. Artık her sabah merhaba dıyeceğim sana. Kaçmayacağım, korkmayacağım. Yoksa ben olamam ki... İşte o zaman her şey karışır tam olarak yenilirim sana. Artık yenilmek yok, mutluluk var, huzur var.
İnsan çekilmeli köşesinden, arınmalı tüm fazlalıklardan. Yeniden düşmeli hayatın tam ortasına. Gücünü sonuna kadar kullanmalı. İşte hayat burdayım, yeniden. yine.. Belki bu sefer eskisinden daha iyi. Yoksa yaşamak çok kolay kendi kabuğunda. Peki ya kabuğunu kırmak, işte asıl yaşamak o zaman başlar. O zaman sen sen olmanın farkına varırsın. Peki ya farkına varmak istemiyorsan? O zaman ne anlamı var yaşamanın. Yaşamak ki tüm duygularınla, yaşamak ki tüm benliğinle, yaşamak ki sen olarak, yaşamak ki tam anlamıyla yaşamak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder